Ölümün Ardından - Birand İçin-

        

        Yazısının sonundaki alıntı söz hoşuma gitti, takip ettiğim adaşım GÜLÇİNCE'nin 

"Bazı insanlar o kadar nefret dolu ki, "Seni kim sevmedi de böyle oldun?" diye sorasi geliyor insanın." 

okuyunca bir iki satırda ben bi'şeyler yazmak istedim, dün yaşananlarla ilgili.

Takıştığı insanlar bile gülümseyerek güzel anılarını anlatabiliyorsa bir insanla yaşadığı, hayat çokta kısa değil aslında sevgi biriktirmek için. 

Onun pozisyonunda çalışan insanların aksine, stajerinden, asistanına, diğer çalışma arkadaşlarına kadar, insana insan gibi muamele ettiğini, kimseyi kırmadığını, gençlerin önünü açtığını söylerken, 

Kişisel olarak tanımadığımız ölmüş bir insanın ardından yazılan kötü twitter yazıları beni çok rahatsız etti. Vicdanım sızladı. 

En geç 100 yıl sonra şu anda yaşayan insanlar, bizler olmayacağız, yani şu yaşadığımız tarihe tanıklık ettiğimiz insanlarız birbirimiz için.

ve ben

Nasıl ki Barış Manço'yu tanıyan  "Adam Olacak Çocuk" Programı ile büyüyen bir nesil olduğum için mutluysam,

Kendiyle barışık, Renkli bir kişiliğe sahip olan Birand'ı tanıdığıma da mutluyum kendi adıma.

STİNG konserinde nedendir bilmiyorum kafamı yukarıya sol tarafa çevirdim 2 ay evvel. Onca insanın içinde ona benzeyen bir adam gördüm, ve oydu. Murat ve yanımdaki arkadaşlarımda bir süre sonra " aaa Birand' da burada" deyip fark edince, 

"Bazı insanların bir enerjisi var sanırım, görmesek te binlerce kalabalığın içinde hissediyoruz ve kendilerine çekiyorlar" hissiyatına kapıldım.

Ve toprağı bol olsun, ölümü bir yok oluş olarak görmüyorum ben... 

O bazılarımızın beğenmediği insanlarla yine aynı yerde olacağız bizlerde mefta olunca. O yüzden biraz barışık olalım bari bu hayatta. 

sevgiler...