Bu Dünya Ne Bana, Ne Sülümana

Ekürim Özlem'le iş çıkışı oturmuş, çaylarımızı yudumlarken 41 yaşına geldiğini belirten bir söyleşi esnasında afalladım " e ben herkese arkadaşım özlem var, 37 yaşında iki çocuk annesi,  bana ablalık yapıyor" diyorum ya hala.."
Evet o tanıştığımız 4 sene önceydi 37, Bense Ahhhh aahhh... 28, ama ben 30 umdan sonra buçuk buçuk anca kabullenirken şimdiki yaşımı ona bir gıdım yaş aldırmamıştım kendimce.


Ee artık otobüste sana yer veren veletlerin yaşlarının ufak olmasından da mı anlamadın yılların geçtiğini be kadın.


Bi de bunların arada "teyze" diyenleri de çıkıyor, ağzının ortasına söyle yapıştırasım geliyor. Bir de kapıya gelen bakkal çırağı, sucu da "yenge" demeye başladı, o da hem yaş almış hem evlenmiş olmanın göstergesi sanırım.


Biri dişimizde bir şey olduğunu söylediğinde ne olduğunu görmek için dişlerimizi çıkarmamızın yeterli olacağı yıllara daha gelmesekte,


Kredi kartı ekstrelerinde gündüz kremlerinin yanında artık gece kremlerinin maliyetinin de yer alması, Ne bileyim efendim, Plateslere falan başlamalar, Tanıdığım bir rus cimnastik hocasının dediği gibi,
"Karın içeri, omuzlar geriye, sporcu duruş" hesabı bir dik yürümeye çalışmalar....


Kalk, kalk, kal... Yürü kızım yürü... Birazdan Kocan gelecek, Salataya soyduğun salatalığın kabuklarını 5 dk bekletin mi yüzünde, yemeğin altını yakmadan, yanına açtın mı söyle bir cabernet sauvignon şarabı, içince sende güzelleşirsin, şu güzelim Cuma akşamında Koca-manın da şenlenir, neşelenir.

Hürremin bile 5 çocuktan sonra hala alıcısı var, gideri var, Sülümana kalmadı bu dünya, bize ne fayda....

Öpüyorum Kocaman kocaman, İyi haftalar....